Zaduszniki (niem. Heiligenbach) to wieś, która na początku swojego istnienia nazywała się Kuczyno, nazwa Zaduszniki pojawia się pierwszy raz w akcie granicznym diecezji płockiej i włocławskiej na początku XIV wieku. Do połowy XX wieku wieś była siedzibą gminy, obecnie przynależy do gminy Wielgie. Przed wojną Zaduszniki stanowiły jeden z największych majątków na Ziemi Dobrzyńskiej. Miejscowość zamieszkuje około 600 mieszkańców.

Pozycja obronna w Zadusznikach składała się z co najmniej 7 schronów Ringstand 58c i stanowiła swoiste wypełnienie między znacznie większymi pozycjami w Zbytkowie i Krojczynie. Od wchodu miejscowość chroniona była naturalną przeszkodą w postaci wspominanych przy omawianiu sąsiednich pozycji bagien. Zaduszniki zamykają przesmyk między bagnami a Świętym Strumieniem, który zaczyna w tym miejscu stawać się sporą przeszkodą terenową, by bliżej Wisły płynąć rozległą doliną.

Schrony w Zadusznikach są dość mocno rozsiane, nie stanowią już tak zwartych gniazd jak w Zbytkowie i Wichowie. Początkowo udało mi się odnaleźć 4 schrony, jednak podczas jednej z kolejnych wypraw udało mi się odnaleźć kolejne trzy schrony w zupełnie innym miejscu, na wzgórzu na południe od strumienia płynącego przez wieś.

Zaduszniki były kolejną wsią, w której był przepust przez rów przeciwczołgowy przy drodze na Chełmicę Małą - obok samotnego schronu w zagajniku. Dziś ta droga to tylko polna dróżka. 

Mapa: OpenStreetMaps