Kazanie (niem. Wildheim) – miejscowość położona na północ od rzeki Zgłowiączki w gminie Lubraniec. Pierwsze zapiski dotyczące miejscowości pochodzą już z XV wieku. Po drugiej wojnie światowej funkcjonowało tutaj Państwowe Gospodarstwo Rolne, dzięki czemu zachował się tutaj pałac z parkiem oraz dwór rządcy wszystko z przełomu XIX i XX wieku – obecnie w rękach prywatnych.

Pozycja obronna w Kazaniu to kolejny wyjątkowy punkt na mapie „twierdzy”, wyjątkowo malowniczy ale też pokazujący jak dobrze niemieccy planiści potrafili wykorzystać warunki naturalne do stworzenia trudnego do pokonania punktu oporu. Schrony w Kazaniu znajdują się na wzniesieniu górującym nad rzeką Zgłowiączką, z którego rozciąga się imponujący widok na całą dolinę rzeki oraz pola sąsiedniego Sokołowa. Podejście do tych pozycji obronnych jest praktycznie niemożliwe – rozległe mokradła, rzeka a następnie strome wzgórze sam w sobie stanowią poważną przeszkodę, a gdy wyobrazimy sobie grad kul z karabinów maszynowych w schronach na szczycie wzgórza zobaczymy potęgę tego miejsca.

Pozycja w Kazaniu miała szczególne znaczenie strategiczne – chroniła przeprawę przez Zgłowiączkę w ciągu drogi łączącej Kazanie i Sokołowo. Zgłowiączka ciągnie się rozległą doliną, która bywała niegdyś często zalewana, przez co stanowiła naturalną barierę obronną. Od Kazania rozpoczyna się linia obronna oparta właśnie na tej rzece, która ciągnie się po południową granicę województwa przez Lubraniec i Izbicę Kujawską. Dokładna liczba schronów jest trudna do ustalenia, miejscowi twierdzą, że kilka (najczęściej padająca liczba to dwa lub trzy) schronów zostało wysadzonych i usuniętych. Poza tym porośnięta dzikim lasem i mocno zakrzaczona skarpa doliny Zgłowiączki kryć może jeszcze nie jedną niespodziankę. Oprócz betonowych schronów pozycja obronna na rzece składała się z umocnień ziemnych po obu jej stronach – ciągle widoczne są ślady okopów i pozycji strzeleckich nawet na mapach laserowych.

Mapa: OpenStreetMaps