Schrony w Warząchewce Królewskiej, w tzw. Płaszczyźnie stanową razem ze schronami w Budziarach najdalej na południe wysunięty punkt w południowym łuku umocnień Włocławka. Takie ustawienie schronów umożliwiało oskrzydlenie wroga atakującego wzdłuż drogi krajowej oraz zabezpieczało od tej strony stację kolejową w Warząchewce. Nie bez znaczenia zapewne była także pobliska przeprawa przez Rakutówkę od strony Gołaszewa.

Drogi i linie kolejowe zawsze stanowiły strategiczne punkty, które trzeba było chronić, ale szczególnie walki na wschodnim froncie drugiej wojny światowej pokazały, że zapewnienie dróg zaopatrzenia jest najważniejsze, bo nawet najlepsze wojsko odcięte od zaplecza w końcu poniesie porażkę. Ale torowiska i szosy to nie tylko drogi zaopatrzenia, ale również dogodne drogi natarcia, zwłaszcza dla wojsk zmechanizowanych. Nie dziwi więc, że Niemcy umocnili nie tylko główne drogi dojazdowe do miasta, ale także linię kolejową.

Na zachodnim skraju Warząchewki Nowej przy łuku drogi Niemcy zbudowali punkt oporu składający się z trzech tobruków. Miały one zabezpieczać drogę od Łagiewnik. Być może komuś wyda się nieco dziwne, że tylko trzy schrony zabezpieczały przeprawę przez Rakutówkę, ale wszystko się wyjaśnia, gdy spojrzymy na mapę tej okolicy z czasów wojny.