Miejsca, gdzie postawiono „tobruki” dość często stały się potem obejściem jakiegoś gospodarstwa. Wiadomo, że dom stawia się na podwyższeniach terenu, często tych samych, gdzie niemieccy planiści umieścili betonowy schron.

Czasem schrony pozostały tam, gdzie je postawiono, czasem zostały zasypane lub zupełnie wykopane. Tak właśnie skończył jeden ze schronów w Zadusznikach, który wykopany i przewrócony na bok służy w jednym z gospodarstw za skład różności. Leży sobie między drzewami obstawiony przeróżnymi rzeczami gospodarza. Ale taki „koniec” schronu jest i tak lepszy, niż jego zakopanie.