Pierwsza linia schronów pozycji w Przybranowie jest dość unikalna – składała się z co najmniej 4 schronów ustawionych bardzo blisko siebie. Do dziś zachowały się trzy sztuki, ale na zdjęciach satelitarnych sprzed kilku lat doskonale widać czwarty schron.

Odnalezienie ich jest bardzo proste, jadąc od Służewa musimy skręcić w lewo tuż przed stacją paliw, a następnie jechać tą drogą jakieś 450 m do momentu, gdy droga zakręca w stronę ostatnich zabudowań. Schrony znajdują się na polu po prawej stronie. 

Pierwszy schron tej grupy ma odsłonięte nadproże i fragment ściany od strony wejścia, dlatego w miarę łatwo można go wypatrzeć nawet z większej odległości. Cały strop pokryty jest jednak ziemią i porośnięty trawą i chwastami. W środku trochę ziemi i kamieni. Otwór strzelniczy, tak jak w przypadku schronów ze Służewa, ma charakterystyczne szczerby.

Drugi schron odnajdziemy zaledwie 50 m w kierunku południowym, nieco niżej na zboczu wzgórza. Ten schron jednak nie jest już tak łatwy do wypatrzenia, praktycznie cały znajduje się poniżej poziomu gruntu, wystaje jedynie niewielki fragment nadproża i kawałek kołnierza otworu strzelniczego. Schron przykrywa dość gruba warstwa ziemi, porośnięty jest chwastami. 

Choć widać niewielki fragment kołnierza to i tak widać na nim wspominane już szczerby.

Kierując się dalej na południe w dół zbocza miniemy studzienkę melioracyjną (przez wielu błędnie oznaczaną na różnych serwisach jako bunkier) i dotrzemy do ostatniego zachowanego Ringstanda 58c.

Ten również pokryty jest ziemią i porośnięty roślinnością do tego stopnia, że nawet z bliska wydaje się być jedynie kępą chwastów. O dziwo mimo takiego „zarośnięcia” środek jest względnie czysty, można więc zobaczyć w ścianach izby bojowej otwory do zamontowania stopnia wypadowego i półki amunicyjnej. Jest to pewnego rodzaju potwierdzenie mojej tezy, że schrony w tej okolicy nie zostały wykończone, być może więc w tych szczerbach otworów strzelniczych miały być jeszcze zamontowane metalowe pierścienie.

Ostatni schron tej grupy znajdował się jakieś 80 m dalej na południe. Prawdopodobnie cały czas tam jest, jednak przykryty całkowicie warstwą ziemi umożliwiającą jej uprawę. Kilka dziesięcioleci orania zbocza wzgórza na pewno doprowadziła do stopniowego obniżania go – dlatego schrony są tak „głęboko” osadzone. 

Na pewno w tej okolicy trzeba kontynuować poszukiwania, bo być może na okolicznych polach kryją się kolejne tobruki.