Na skraju lasu tuż obok pierwszych zabudowań Osieka Boguckiego jest piękne wzgórze, na jego szczycie stoją dwa malowniczo położone „tobruki”, z których mimo gęstego lasu rozciąga się bardzo fajny widok.

Schrony stoją w odległości około 100 metrów od siebie. „Tobruk” wysunięty na wchód położony jest w wyjątkowo uroczym otoczeniu. Niedaleko schronu jest niewielkie wyrobisko, a jego krawędzie porastają sosny, ale zupełnie wyjątkowe. Zapewne z powodu wyrobiska docierało do nich znacznie więcej światła, więc nie wyrosły strzeliste, ich pnie i konary powyginane są fantazyjnie. Przy samym schronie rośnie piękna sosna, która niemal położyła się na ziemi.

Ten widok jest cudowny, żadne zdjęcie tego nie odda...

Idąc na zachód mijamy jeszcze kilka fajnych drzew i około sto metrów dalej natykamy się na drugi schron, przy tym również wyrosła sosna. Oba schrony pokryte są mchem i odsłonięte tylko częściowo od strony wejścia. Może to sugerować, że w przeciwieństwie do schronów w Nowym Witoszynie te w Osieku zostały ukończone. Podobieństwo formy i podobne wyglądający beton wskazuje również, że powstały w tym samym czasie. Zacieki jakie są na tych schronach nie są charakterystyczne dla wszystkich budowli „twierdzy”, więc i to uprawdopodobnia tezę o ich wspólnym rodowodzie.

To się nazywa niezły widok - atakujący próbując podejść wystawiony byłby na ostrzał.