Współczesne osiedle Michelin zupełnie nie przypomina tego z czasów II wojny światowej. Rozrosło się znacznie w kierunku południowym, zabudowa się zagęściła i zupełnie odmieniła to miejsce.

Michelin w 1942 r.

Przez południową część osiedla poprowadzone zostały dwa rowy przeciwczołgowe, które na zachód od osiedla przecinały się w okolicach zakola ulicy Zachodniej. Od tego miejsca jeden rów poprowadzono w kierunku północnym wzdłuż Lubieńki a drugi w kierunku Smólska wzdłuż torowiska kolei wąskotorowej.

Po rowach przeciwczołgowych nie ma już prawie śladu, poza krótkimi odcinkami na nieużytkach. Jeden rów biegł mniej więcej od skrzyżowania Botanicznej i Paprociej w kierunku cmentarza a następnie prosto w kierunku ulicy Szyszkowej, gdzie w połowie odległości między Wiewiórczą a Pocztową zakręcał na południe do zakola obecnej ulicy Zachodniej.

Do tego samego punktu biegł południowy rów przeciwpancerny, którego przebieg wyznaczają dość dobrze ulice Jaworowa i Paprocia do skrzyżowania z Michelińską, następnie linią prostą do skrzyżowania Sarniej i Brzezinowej. Od tego punktu przebieg rowu wyznacza ulica Brzezinowa i Zachodnia do wspomnianego wcześniej punktu połączenia.

Zabudowa Michelina zatarła przebieg umocnień ale również pochłonęła betonowe schrony. To, że się tu znajdowały jest pewne, potwierdzają to liczne relacje, które niestety nie wskazują dokładnego położenia poszczególnych tobruków. Z całej pozycji udało mi się ustalić położenie tylko jednego Ringstanda 58c, który zawalony śmieciami i zasypany znajduje się w niewielkim zagajniku w pobliżu skrzyżowania Sarniej i Paprociej.

Raz po raz dostaję informacje o innych schronach, niestety żadna się nie potwierdziła. Michelin podzielony na ogrodzone działki to prawdziwy koszmar dla poszukiwaczy. Mało kto też chce rozmawiać na temat schronów, ludzie są nieufni i boją się, że ujawnienie schronu na działce może sprowadzić na nich kłopoty.